II. Abdulhamid Han'ın Hafızası

Sultan, 19'uncu Asrın son yıllarında kabul ettiği bir sefire soruyor:


-Ekselans sizi gözüm ısırıyor! Acaba nereden görmüş olabilirim?


-Görmüş olabileceğinizi zannetmiyorum, haşmetmeâb; belki yarım asırdan beri memleketinize ayak basmış değilim!..


-Demek yarım asır kadar evvel buradaydınız!..


-Evet, haşmetmeâb; muhterem pederiniz Abdülmecîd Hân devrinde babam sefarethanenin birinci katibiydi. Bir gün elçilik heyetiyle beraber huzur-u şahaneye kabul edildiğimiz zaman ben de babamın yanındaydım ve 9 yaşlarında bir çocuktum


-Tamam! Ben de o zaman 10 yaşlarında var – yoktum ve kafes arkasından elçilik heyetini seyrediyordum. Demek sizi o zamandan hatırlıyorum!..


9 yaşlarında bir çocuğu, aradan 50 yıl geçtikten sonra, kendisi de aşağı yukarı aynı yaşta olarak tanıyabilmenin ifade ettiği hafıza kuvvetine denk ikinci bir misal bulunamaz kanaatindeyiz.


Necip Fazıl Kısakürek/Ulu Hakan İkinci Abdülhamid Han 
s.365