İşte mutlu son: Prens ve prenses birbirlerine kavuştu, masalda burada bitti. Tamda başlaması gereken yerde SON. Acaba buradan sonrası, gerçek hayat ismi altında mı ele alınıyor? Buraya kadar herşey güllük, gülistanlık olduğu için mi masal adı?
Çocukluğumuzda prensle prenses kavuştuğunda, mutlu sonla biten masallarla büyüdük. Çocuk aklı işte sonrasını hiç sormadık. Hep mutlu mesut geçinip gittiler mi? Yoksa hayat tamda bu nokta da sona mı eriyor da devamı gelmiyor masalların, merak dahi etmedik.
Masal bitip uykuya dalarken,kendi prensimizi,prensesimizi düşledik. Bizde prens/prensesimize kavuştukmu mutlu sona gelecektik. (Bize bunu empoze edenler utansın)
Gün geldi bulduk prensimizi/prensesimizi. Türlü badireler atlattık, kötü kalpli cadıları, kıskanç üvey anneleri yendik. Öptük prensesimizi/prensimizi büyü bozuldu. Ama ne bir sondu, nede prens/prensesdi karşımızda dikilen. Durduk hatıralarımızı yokladık, çocukluğumuza döndük. Masallardan farklı ne yapmıştık? Düşündük, düşündük, düşündük... Farkettik ki bütün masallar kavuşana kadardı ya sonra?
Rapunzel'in upuzun saçlarını hergün sabırla aşkla taramışmıydı prensi? Öpüp koklamış mıydı? Yoksa kesip süpürge yapıp, eline mi vermişti?
Ya mışıl mışıl uykusundan uyandırılan dünya güzeli? Sarayında yumuşacık bir yatağa mı sahipti? Yoksa "Yeter ya! Ömrünün sonuna kadar uyuyacak mısın? Bu sarayın hali ne? Kalk da azıcık iş yap, kahvaltımıda yatağa getir." diyen bir kocaya mı?
Peki kurbağa prens memnun muydu yeni hayatından, yoksa bıkmış mıydı kadın dırdırından?
Perestu Sultan
