Geçirme ömrünü mü’min, sakın ki, kîl-ü kal üzre!
Sözün ma’nasını anla, ne yürürsün hayâl üzre?
Bu dünyânın süslerine, amân aldanma ey gâfil!
buna her kim gönül verse, geçer ömrü melâl üzre.
Bir dikkatli nazar etsen, bu dünyâ ehline cânım,
kazanırlar para dâim, bunlar cenk ve cidâl üzre.
Bu dünyâ ya neler geldi, ben diyenler geçüp gitdi,
bilmeli bu fânî mülkü, yaratdı Hak zevâl üzre.
Akıllı olan bir kişi, gönül vermez bu dünyâya,
düşkün olmaz ondan yana, bilir onu kemâl üzre.
Bir kal dünyâya bağlansa, ibâdet zevkını duymaz,
onunçün Zâtî bu şi’iri, getirdi hasbihâl üzre.
Kîl-ü kâl: Dedikodu
Melâl: Üzüntü, hüzün, dert, can sıkıntısı, usanç
Cidâl: Münakaşa
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder